donderdag 28 juni 2018

Kirgizië

Wiki:Osh (KyrgyzОшRussianОшUzbekO'sh) is the second largest city in Kyrgyzstan, located in the Fergana Valley in the south of the country and often referred to as the "capital of the south". It is the oldest city in the country (estimated to be more than 3000 years old).

Waar waren we gebleven, in Karakul, een HomeStay. Na het ontbijt vertrekken we tegen halfnegen voor onze laatste trip in Tadzjikistan. We komen de M41 opgedraaid en daar zien we onze Rus terug. 40 km asfalt (Tadzjiekse kwaliteit) met twee forse hellingen, toch voeten aan de grond hier, en dan is het gedaan... het asfalt toch. Vanaf nu klimmen we in losse grond, steentjes, stenen, los zand, afschuwelijk om zo zwaar bepakt te klimmen naar de grens... iedere kilometer stoppen we om te blazen, te drinken, en wat verder zien we de Rus steeds te voet gaan, de snelheid is haast dezelfde... Dit zal de zwaarste rit worden van de Pamirs besef ik achteraf! De grenscontrole is peanuts, enkele foto's op de col, en dan afdalen ... naar de grenspost van Kirgizië,... en als we dachten dat we het hadden gehad met de conditie van de weg, hebben we snel onze ideeën daarover bijgesteld, hier is het nog erger,...in het niemandsland tussen Tadzjikistan en Kirgizië is de tijd sinds Marco Polo blijven stilstaan...een afdaling, niet zonder risico's, want wat later zet ik voet aan de grond, tis te zeggen in het water en mijn fiets gaat halvelings mee het water in...okay, niet geklaagd, het avontuur zeker? wat later passeren we de grens met Kirgizië en net over de grens houden we het voor bekeken. Tent opzetten, pasta eten en slapen!
We slapen 12 uur en om halfnegen zijn we weer weg... In een GROEN landschap, en op voortreffelijk ASFALT (Chinese makelij horen we later) en we laten het schitterend decor van de Pamir achter ons, het blijft indrukwekkend de besneeuwde bergen...
Na koffie en gebakjes, rijden we onze twee cols over die we deze dag moeten overwinnen, onderweg groeten we de Rus.We stoppen in een wegrestaurant, en dat ziet er ook al helemaal anders uit dan we tot nu toe kennen...en het was verdorie heel lekker!
Wanneer we wat latere vertrekken horen we enkele donderslagen in de verte en wat later fietsen we in een stortbui! We stoppen en schuilen voor de regen, (we zijn binnen voor de regen!) maar we zijn ook allebei doorweekt! we fietsen nog een eind en stoppen in een "magazin" of shop! We informeren naar een homestay maar die zijn er niet in de buurt. We moeten nog 40 km maar dat zien we niet echt zitten, we besluiten ons eerst een kwartier autostop te doen, anders rijden we zelf wel verder...we staan buiten langs de weg, wanneer we de dames van de winkel zien telefoneren, en vijf minuten later mogen we de straat over steken en slapen we in een enorm huis, kunnen we douchen, voetbal kijken en lekker eten voor 400 somoni...wat een meevaller! We slapen redelijk lang, en tegen halfnegen (slaapkoppen) zijn we weg! Thibeault heeft er zin in en rijdt met een gemiddelde (lees:gemiddelde) van 30km per uur helaas kan ik alleen maar aanpikken, en slechts zelden eens overnemen! 40 km verder drinken we koffie (en blaas ik letterlijk uit) Nu volgt er een klim van 800m... mooi maar laaaaang! op de col eten we in een zogezegd restaurant, heel lekker, en val ik in slaap, terwijl Thibeault in zijn boek verder leest! Hij laat me een uur slapen, en we dalen af, wat dacht je ... nog 40 km en Thibeault stelt me voor de keuze, een bivak hier of nog 40 km, ... we gaan er voor ... met evenveel goesting en met hetzelfde  gemiddelde als deze ochtend! In Osh hebben we een schitterend Hostel ( van een Duitser onderweg gekregen) we wassen ons en gaan lekker eten in een restaurant, met een biertje van het vat! we slapen 12 uur hahaha!
Thibeault vertrekt morgen richting huiswaarts, Grenoble, en ik denk hier enkele dagen te blijven vooraleer ik Kirgizië verder inrij!

zondag 24 juni 2018

Akbaital Pass

Akbaital Pass 4655m


In Murghab vertrokken om halfacht met de zon aan het firmament, edoch een twintigtal kilometers verder de eerste sneeuwval… en het wordt kouder, alle warme en waterdichte spullen uit de tassen en verder bergop… en na twintig kilometer zijn we aan de grens met China! Deze grens gaan we voor drie dagen volgen… duidelijk aangegeven met metershoge pinnekesdraad. Na een tweede sneeuwbui gaan w schuilen onder de brug, met onze slaapmatten en slaapzakken, het is een gure ijskoude wind, en toch slapen we allebei! Om halfvijf is de zon er weer en we rijden nog 800 meter verder, en we beslissen om achter een muurtje onze tenten op te zetten, zo zijn we toch enigszins beschermd tegen de wind. We eten wat koekjes banaan en nog wat, het is te koud om nu nog te koken. We liggen in de tent voor zonsondergang…maar genieten nog van het unieke uitzicht.

Zondag - hoogdag!

Om zeven uur zijn we weg, na een tas koffie en warme havermout  (oatmeal)met banaan, kersen en pruimen! Het is schitterend weer en met volle moed vatten we de klim aan, 7km van 4300m naar 4665m, de hoogste pass van de Pamirs. Om 8h35 staan Thibeault en ik op het hoogste punt van de Silkroad,(Milestone)  de Pamir Highway, de M41,…. Nu volgt er een afdaling tot aan het meer van Karakul. Verharde weg, moeizame afdaling we drinken nog thee in een yurt, en dalen verder af naar een HomeStay in Karakul! Onderweg was het genieten van de prachtige omgeving, schitterend! GENIETEN!

--
Verzonden via Gmail Mobile

donderdag 21 juni 2018

Milestone

Milestones!
Jelondy, sanatorium 
Zondag 17 juni vroeg uit Khorog vertrokken samen met Thibeault. de weg is goed, we stoppen regelmatig om te drinken, het loopt gans de dag op... rond de middag een restaurant (40 somoni) wat redelijk duur is. We rusten nog een uurtje in de schaduw onder de nodige belangstelling van de plaatselijke bevolking. Na 65 km bevinden we ons op 2800 m. We hoeven onze tent niet te gebruiken we slapen bij de locals. We maken ook gebruik van het naastgelegen restaurant (60 somoni) ..!? Thibeault  zal de wedstrijd van Duitsland-Mexico volgen wanneer ik al lang slaap. Maandag zijn we vroeg weg en na een uur fietsen worden we uitgenodigd voor thee. Na twee uur fietsen...nog meer thee in totaal worden we viermaal 'aangehouden' of uitgenodigd voor thee met brood en koekjes ... tegen vier uur eten we in een restaurant spiegeleitjes voor 24 somoni (redelijk goedkoop dus). We rijden 72 Km en klimmen vandaag 920 meter. We nemen een warme douche en vertoeven nog wat in een lekker groot warm "zwembad" .... het hete water stroomt hier continu ...een sanatorium.
Vandaag dinsdag 19 juni, (gisteren de wedstrijd wel gezien), klimmen we deze namiddag naar 3800m om te bivakkeren, en morgen dan de klim boven de eerste vierduizender! We verrekken rond 14h na een warm bad, en na 390 m klimmen +\- 2 uur zetten we de tentjes recht we zien in de verte de col voor morgen. Na het eten gaan we kennismaken met mensen in de verte? Het blijkt een boerinnetje te zijn met haar zoon van 13, ze nodigt ons uit voor jak-melk te drinken boven in haar huisje! Blijkt er ook nog een peuter te slapen en haar oude moeder. Dankbaar nemen we afscheid met wat foto's en gaan nu maar slapen on onze tent!
Woensdag 20 juni
6 uur op en om 8 op de fiets! Water bijgetankt uit de rivier en dus de filter gebruikt.We weten wat ons te wachten staat, een klim naar 4272 meter en passages van 12%... maar het lukt ons vlot en tegen halfelf staan we met twee op de col! MILESTONE!🤜🤛! Het was een schitterend idee van Thibeault om deze klim te splitsen...👍
De rest van de dag blijven we schommelen rond de vierduizend meter met een bijpassend panorama,... toppen boven de vijfduizend. Geen fietsers gezien vandaag enkele vrachtwagens die steeds vrolijk claxonneren en ook enkele 4x4 want zo kan je ook de Pamir Highway doen. Tegen vier uur bereiken we Alishur 70 km verder en op 3863 meter, en we slapen in een homestay!
--
Verzonden via Gmail Mobile

donderdag 14 juni 2018

Choroeg

Do Nazarbayg Hostel

Donderdag 14 juni, gisterenavond 19h aangekomen!
Vrijdag om 5 h vroeg vertrokken in Dushanbe, lekker koel weer, weinig verkeer. Een beetje twijfelachtig en onzeker, met in het achterhoofd het telefoonnummer van dr.Mansour. Ik kan altijd terugkeren... ik rij richting Qal'ai Khumb en kies de zuidelijke (warme) route, als voordeel, niet te veel klimmen en een betere weg dan de M41  in de richting van Qal'ai Khumb. In Qal'ai Khumb is de M41 (Pamir Highway) de enigste weg dus daar is geen keuze meer.
Ik heb coördinaten om na 60 km te bivakkeren, dus rustig aan. En na 20 km gaan we rechtsaf, wetende dat we nu gaan klimmen. De eerste tunnel door (4,5 km) met een fluo-hesje... en het gaat neerwaarts dus redelijk snel erdoor. Enkele kilometers verder de tweede tunnel, toch maar eerst  een rustpauze, en de agent ter plaatse stelt me gerust, heet gaat neerwaarts, meer op het einde ook niet echt naar beneden ...dus gaan we ook hierdoor. Weinig verkeer dus al bij al een meevaller. Op de col, lekker veel wind en ook een donderslag ergens ver weg... in een van de kraampjes lekker soep gegeten, en tijd om te pauzeren, ... nog 20 km tot in Danghara, dat gaan we dan ook maar doen, slapen in een hotelletje van niemendal.
Zaterdag 9 juni, richting Kölob. 5h en weg zijn we,... want na de middag is het veel te warm. Een schitterend panorama om door te fietsen, en geluk, want de eerste vijftig km geen boom te zien, dus ook geen schaduw... en tegen de middag aankomst in Kölob, een vrij grote stad. Groot (vervallen en volledig onderkomen) hotel, suite met airco voor 110 Somoni. Wel even moeilijk wetende dat Nathalie, Erwan en Thibeau deze ochtend vertrokken zijn hier op deze plaats. Maar oké ze hebben nog één dag voorsprong dus dat komt wel goed... boodschappen in de grote bazaar, zalig om in te verdwalen, verse groenten en fruit, zelf kokeneten spelen in het hotel... Dus we zijn het gewoon, om 5h weg op zondag... een zware rit, 1533m klimmen, te vergelijken met de Mont Ventoux vanuit Bedoin, minder klimpercentage maar dubbel zo lang, en met bagage van 22kg, en 6 liter extra water, en na "dertien" km klimmen even neerzitten op een stenen muurtje! Wat als? Wat als ik terug pijn krijg? Wat als ik er niet geraak? Wat als, wat als...? dus bergafwaarts naar Kölob terug naar hotel terug naar de kamer terug in bed...
Even tot rust komen en alles overwegen... ik kan terug naar Dushanbe, ik kan terug naar Uzbekistan, ik kan ... vanalles, en ik kan ook verder? Tegen de avond beslis ik om verder te rijden... uiteindelijk heb ik da laatste dagen heel veel gedronken, en ik voel ook wel dat ik er mij beter bij voel. De angst in mijn hoofd ebt weg,... en op maandag vertrek ik met de zelfde hoeveelheden "ballast" en ook om 5h vroeg in de morgen, bergop te rijden, eerst schitterend asfvalt (samengesteld uit mineraal aggregaat en bitumen of gewoon macadam ), dan minder goede weg en de laatste kilometers verharde weg, met kleine en grotere stenen! Op 12h07 sta ik boven op de col! Waw wat een goed gevoel. Na controle van visa en paspoort stop ik in Shurobod om een soep te eten en mijn simkaart van Megafon op te laden. Wanneer ik verder rij, blijkt opeens de weg in schitterende staat, zalige afdaling, ontmoet 2 Moskovieten en samen drinken we thee en bier in een huis in aanbouw... met zicht op Afghanistan. Ik doe een dutje in het huis en later de namiddag op zoek naar de bivakplaats, word ik uitgenodigd om te slapen bij een plaatselijke boerenfamilie! De rode loper wordt hier uitgerold, eten en drinken in overvloed en slapen in de grote kamer! schitterend. Na spiegeleitjes  en brood vertrek ik de volgende dag verder. 55 km verder slaap ik in een hotelletje omdat de bivakplaats wordt gecontroleerd door de politie, volgens Erwan, dus slaan we de bivak over. Inmiddels hebben zij nu 2 dagen voorsprong, en het lijkt me onmogelijk dat ik snel deze achterstand kan overbruggen. Woensdag 13 juni rij ik om 9h 's morgen Qal'ai Khumb binnen, en dan is er twijfel, ik heb nog een godganse dag, dus een hotel nu en slapen, en morgen verder, nu nog verder maar het is al vrij warm, ...toeval of niet, om 10h sta ik na wat ronddwalen aan een terminus met wachtende chauffeurs ... het zou me: 500 somoni kosten om 240km verder in Choroeg te geraken op 7 uur, dat wil zeggen... vanavond zou ik daar tegen 18h aankomen, en dan heb ik een dag voorsprong op mijn franse vrienden...deze beslissing is snel genomen, geen hotelkosten en geen dag rusten, voorwiel eruit, fiets in de koffer een een shared taxi voor mij allen, een luxepositie, vooraan in de auto (meerprijs) en weg zijn we door een indrukwekkend landschap, met rechts van ons de Panj. Als ik onderweg de vrienden zou zien, kon ik altijd stoppen en meefietsen, helaas, ik denk dat ze ergens in de schaduw een plek hadden gevonden, ...

woensdag 6 juni 2018

Go...go...go

Hoor ik Thibeau roepen tegen de taxichauffeur die ons door de nacht naar een hospitaal in Dushanbe rijdt, (en claxonneert ) ramen open en de wind doet deugd als verfrissing. 
Zondag avond, vier fietsen staan vertrekkensklaar want morgenvroeg vertrekken we om vijf uur, tegen de middag is het te warm om te fietsen. Thibeau slaapt inmiddels in mijn kamer, pechvogel want bij aankomst op de luchthaven  ontbreekt er een ‘sacoche’ met materiaal voor zijn fietstocht.
Als iedereen in het hostel in zijn kamer is teruggetrokken, en het vredig stil is buiten, ga ik naar buiten, want stekende pijn in de rug, en draaien en keren helpen niet, … Tegen twee uur de kamer binnen, “Thibeau, je dois aller à l’hôpital”, hij was rapper klaar dan ik de zin had uitgesproken, en zonder vragen te stellen had hij al een taxi gebeld,… verder herinner ik me nog de leegte van het hospitaal, enkel pikuren en dat ik in slaap ben gevallen op een brancard, terwijl ik Thibeau gebroken engels russisch en frans hoorde praten met dokters en verpleegkundigen… zalig zonder pijn. Nathalie en Erwan zijn ook niet vertrokken, …Maandag met Nathalie terug naar de kliniek, onderzoek en opnieuw verdoving, dr.Mansour spreekt een woordje engels, geeft ons zijn telefoonnummer, ik mag hem altijd bellen. Woensdag nu, een nacht zonder pijn achter de rug, drie fietsers zijn vertrokken, en ik opnieuw naar de kliniek voor een echo. Blijkt goed te zijn, en nog altijd gratis want ik ben hun gast! Ik overleg met dr.Mansour of het verstandig is om de bergen in te trekken, na de urinetest van morgen zullen we dat beslissen!
Afwachten dus! Safar, de manager van ‘ hostel Latifa’ is ook bezorgd, komt regelmatig de kamer binnen, heeft voor speciale thee gezorgd,… 
tizoekaltijdieté.


vrijdag 1 juni 2018

PERMIT

Om 10h naar politiebureau voor de aanvrag van deze PERMIT! Deze heb je nodig als je de Pamir Highway wil rijden. Gaat vlot, wanneer na vijf minuten de papieren klaar zijn, kostprijs 5 somoni moet je eerst naar een bank met deze papieren en daar betaal je 20 somoni. Terug naar het bureau, kom tegen 2h terug.... wij terug tegen twee uur, ligt deze PERMIT toch wel klaar zeker. Vanuit België kan je deze aanvragen samen met je visa voor 20$, nu moet je weren dat 25  somoni bijna 2,5 € is! Maar belangrijk is dat ik deze nu in mijn paspoort heb klaarzitten!
Kan je mijn nam lezen?

SAIGON

Ho Chi Minh Het was nog een mooie laatste rit via kanalen naar Saigon, de laatste kilometers langs een achterpoortje binnengereden, een gro...