Om 7:30u op, inpakken en op zoek naar een koffietje. 't Is soms moeilijk uitmaken wat je waar kan krijgen. Het Cyrillisch lijkt hier in Bulgarije nog moeilijker leesbaar en verstaanbaar dan in Servië. Maar we vinden een kebab waar de mensen buiten ook koffie drinken, dus daar even parkeren. In het zonnetje, want het is koud. We vinden iets later ook nog water, brood, kaas, chocolade en bananen voor onderweg. We rijden Vidin uit op brede 'lanen' die een beetje lijken op gewestwegen, maar dan zonder wegmarkering. De appartementsblokken en huizen die we passeren bij het buitenrijden, ogen allemaal even armoedig. We zijn het gewend ondertussen, maar 't is toch nog altijd verbazend dat er in de lege, donkere, vervallen, met kapotte ramen en dito pleisterwerk, nog mensen wonen en/of werken. De talrijke cabanes die overal opduiken, binnen en buiten de stad, kunnen vanalles herbergen: vaak is het een soort mini mini supermarktje waar je zowat alles voor 't huishouden kunt kopen, maar 't kan ook een cafeetje zijn, of een werkplaats. De agressieve honden aan de randen van de stad zijn ook weer van de partij, maar daarvoor hebben we steeds op tijd de bamboe stok klaar om ze af te schrikken. De stok laten zien en op de tassen slaan is meestal genoeg, we hoeven de honden niet te slaan...We komen ze vaak tegen, loslopende honden, net zoals in Servië, en van alle soorten. De straathonden laten je meestal gerust, de wakende'domestics' liggen vaak aan de ketting maar gaan heftig te keer als je passeert, en de eenzame zwervers onderweg lopen of kruipen bang weg als je nadert.
We rijden nog steeds langs de Donau, zij het wat op afstand, via de autoweg (fietspad is er niet meer op dit parcours vandaag). Slechte weg, veel vrachtverkeer en we zijn blij als dat op de wat kleinere wegen wegvalt.
We fietsen netjes achter elkaar, om beurten eerst, en soms vlakbij elkaar, en soms verder weg. We beseffen dat we niet genoeg kunnen communiceren en afstemmen bv hoe we willen rijden, iets sneller, iets trager? Tempo bergop of bergaf? Richting? Goeie benen of slechte benen? We hebben elk zo ons gedacht of gemoed bij momenten, en vandaag wordt een discussie bij een wel/niet stop onderweg best emotioneel. Maar binnen een jaar, wat stelt zo'n dispuut dan nog voor? Niks, besluiten we; we zijn en blijven graag samen onderweg, en daar mogen we op tijd aandacht en tijd voor blijven maken, ook al hebben we bv slecht geslapen vannacht.
De Donau - ja nog steeds - lijkt in deze streek eigenlijk weinig aandacht te krijgen. Weinig of geen activiteit op het water, laat staan toerisme of horeca langs de oever. Ook aan de overkant in Roemenië zien we geen beweging. ongerepte natuur enerzijds, maar ook vele ongecontroleerde stortplaatsen her en der. We vragen ons af of er in de zomer zoveel meer activiteit zou zijn, maar aan de infrastructuur aan de oevers te zien, gebeurt dat al lang niet meer. Glorietijden voorbij...
Lom blijkt een grote, gastvrije stad, en de zon schijnt! 't Is ondertussen tegen de 20°C geworden, dus bij aankomst in het goedkope hotel aan de rand van de Donau, meteen de short aan en langs de kade iets drinken, eten, én straks vroeg ons bed in :)
1 opmerking:
😘😘
Een reactie posten