Yazd-Shiraz

Yazd - Abarkooh - Safa Shahir - Sa'adat Shahr - Shiraz, in die volgorde bergop - bergaf 100km vlakte opnieuw op en af en vlakte 100km, enz ...dus zondag - één dag eerder dan verwacht - aangekomen in Shiraz, eindbestemming van de tweede etappe! Een klein beetje teleurgesteld, dan toch. Na Abarkooh, een serieuze paspoortcontrole op alle voertuigen dus ook voor mij. 20 km verder een kruispunt, hetzelfde scenario... Een beetje raar gevoel in dit prachtige landschap... totaal onverwacht. Zaterdag dan op weg naar Sa'adat Shahr, met in het achterhoofd, een korte rit, met een bezoek aan de Archeologische site Pasargadae! Alles hermetisch afgesloten door honderden politie- en ander geüniformeerde mannen en vrouwen in zwart! legerhelikopters enz... Kom dinsdag maar terug als je wil. Tegenvaller, maar het ergste moest dan nog komen, bij het binnenrijden van Sa'adat Shahr laat een peugeot me stoppen, security police! Paspoort controle en tientallen vragen over mijn reis, waar wie wanneer, hoe was de naam van het hotel? Een kwartier later, hebben ze mijn paspoort langs alle kanten gefotografeerd, hebben ze mijn telefoonnummer en zelfs mijn e-mailadres.... En hoe vind je Iran? Dat was de laatste vraag... Iran blijft (de feiten nu bijna twee dagen achter de rug) een prachtig land, met lieve en gastvrije mensen! Zalig om hier een maand doorheen te fietsen (na een "gouden" tip van Paul en Greet ). Zondag om zeven uur vertrokken richting Shiraz, met tussendoor een bezoek aan Persepolis. Dat was het idee toch? Hetzelfde scenario, alles hermetisch afgesloten door dezelfde aantallen mannen en vrouwen! In Shiraz ontmoet ik toevallig Moustafa, een Iranees die vlotjes engels praat, en hij kan de verklaring als volgt geven... dit alles om een groot volksfeest te voorkomen om hun geliefde koning te herdenken, ze bedoelen dan de Shah!..."Het 2500-jarig bestaan van het Perzische Rijk moest het grootste feest aller tijden worden, dat stond voor Mohammed Reza Pahlavi, de sjah van Iran die zichzelf in 1967 tot ‘Koning der Koningen’ had gekroond, al jarenlang vast."
Dus, niet getreurd, het was zeker de moeite waard! Ik heb nog een kleine week Shiraz voor de boeg, Moskeeën, Hafez, de bazaar,... en een host zoeken die eventueel met de wagen een stukje terug wil rijden om alsnog een van de historische plaatsen te bezoeken, wie weet? Pamir Highway, here we come!

Yazd

Korte rit -65km- van Ardakan naar Yazd, beetje opwaarts terug, en ik had het echt niet verwacht, band lek op 10 km vóór Yazd…nr 17 sinds mijn vertrek in Ankara. Rond halftwee in hotel Rose, een traditioneel hotel zoals je op de foto kan zien. Dan maar de band repareren, een minuscuul pinnetje (grrr).  Douche en weg. Yazd is opnieuw een propere en verzorgde stad, Jame Moskee, Dowlet Abad Garden, Amir Chakhmaq Complex, en dwars door de oude stad gefietst,… allemaal de moeite.
De laatste etappe gaat naar Shiraz, ...

100 km woestijn

Achter de rug... Maar eerst even Esfahan. Altijd leuk bij een host, Dariush had ik twee volle dagen als gids in Esfahan. Alleen het is zo vermoeiend...De host laat ook steeds een vriend of twee komen aan huis, of familie. Eten doen ze pas rond 23 uur. Vermits we hadden afgesproken om Esfahan plat te lopen, hadden we ontbijt rond 8u30. Korte nachten dus! Toen ik gisteren dan vertrok naar Naein, of Na'in, ging het zachtjes aan bergop, voor 100 km... je voelt het niet echt maar sneller dan 14 km per uur dat voel je dan wel, dus, zachtjes bergop, na 93 km gaf ik de pijp aan Maarten, gewoon leeg! Twee huizen en een kleine moskee, doen me halt houden, niemand te zien, buiten enkele geiten... en al geluk een geitenhoedster... deze laatste laat me zien dat ik moskee kan openen en dat ik daar kan slapen. Tussen halfvijf en halfzes weet ik niet wat er verder gebeurde, een diepe slaap! Rond halfzes dan tijd om zelf wat eten klaar te maken. Bij de moskee steeds drinkwater om zich te reinigen voor het bidden, voor mij drinkwater om mijn soep en pasta te bereiden. Deze avond één liter soep, 250 gr pasta...mogelijk had ik grote honger! Slapen tot halfzeven, bijna klokje rond zou ik zeggen. Dat heeft deugd gedaan want vandaag gingen er 140 km door de teller, waarvan 100 km rechtdoor, omzeggens vlak, door een woestijn! Wow, 100 km niks te zien links, rechts, alleen asfalt rechtdoor! 3 liter water verbruikt, twee bananen een appelsien en wat brood. Hoef ik hier nu nog te zeggen dat het fietsen van a naar b, het onderweg zijn zelf, alleen, het aankomen in b... vandaag is dat Ardakan, morgen is dat Yazd, dat dat de belevenis is van deze fietsreis? En via de startpagina kan je de foto's zien & de route & ...

Dariush

Isfahan of Esfahan is een stad in Iran met 1,8 miljoen inwoners en is daarmee de op twee na grootste stad van Iran. De stad ligt ongeveer 340 km ten zuiden van Teheran. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Isfahan. 

In Esfahan bij Host Dariush, deze host weet al enkele dagen dat ik in Esfahan zal logeren en sindsdien is er iedere dag communicatie, … Maar eerst even terug naar Teheran. Dat het verkeer er in hectische omstandigheden plaatsvindt, “madness” heeft me een nacht uit mijn slaap gehouden! Je dient één regel te onthoudende zijn GEEN regels in het verkeer! Vanuit Teheran was het 150 km tot in Qom, dat was niet de bedoeling om het in één dag te doen, maar het was één groot militair domein, tal van uitkijkposten, dus was de beslissing snel genomen. In Qom dan maar een hotel opgezocht voor de nacht! De weg naar Qom noemen ze de oude weg naar Esfahan, en er rijden alleen vrachtwagens… kan beter denk ik. De autostrade loopt enkele kilometers parallel met deze weg. Na Qom richting Kashan, en er rijden geen vrachtwagens meer. Het is een mooie rit, wind in de rug. In Kashan verblijf ik een extra dag, Bagh-e Fin Garden bezocht en enkele historische gebouwen. Ook de eerste keer bussen met toeristen die hier langskomen. Van Kashan naar Esfahan 135 km, langs de oude weg, nu zelfs geen auto’s meer, een mooie rit door een woestijn van aan en steen. Net voor zonsondergang kom ik aan in het centrum! Wat me opvalt, dit is een propere stad, mooi verzorgd en het verkeer lijkt hier meer geordend dan wat ik tot hiertoe heb meegemaakt in Iran! De host komt met de wagen mij ophalen, fiets op het dak en dan naar zijn huis. We eten ’s avonds samen met zijn ouders en twee van zijn vrienden! We hebben nu twee dagen tijd om Esfahan te bezoeken! Dariush is mijn gids, dit is luxe! Zaterdag bezoeken we de bazaar (6km lang) , gelegen rond het Meidam Emam of het Imam plein, is het centrale plein in Esfahan.

Teheran

Teheran! Weekendje citytrippen nu... en de Host Kamran is de broer van de leraar die me vorige week uitgenodigd had voor een lunch...
Vertrokken aan de kust wegens de regen die voorspeld was, en eens over de bergen, terug zon! Drie zware ritten (hoogtemeters) brachten me naar Qazvin... enkele keren voeten aan de grond en naast de fiets naar boven, op de steilste stukken toch! en dan twee vlakke ritten naar Teheran. Mag ook al eens ....Onderweg staat een host me op te wachten,  Mostafa, maar deze had geen reply gezonden op mijn bericht, hij nodigt me uit om te lunchen, ... en is een beetje teleurgesteld  wanneer ik zeg dat ik bij Moshen ga overnachten  in Nazarabad, ook leraar wiskunde, en deze had me wel een reply gezonden! Leraars verdienen 444 euro na een maand hard labeur, ook als docent aan de universiteit! Zoals iedereen hier in Iran, heeft hij meerdere jobs om rond te komen! Een lekker avondmaal dank aan zijn vrouwtje Maryam! Vandaag dan de laatste 85 km naar Teheran, en wind in de rug!

Dat heet dan gelukkig zijn,een deur die plots opengaat,....

Maar ik was niet zo gelukkig met die deur aan bestuurderszijde die plots open ging... en het moment dat mijn hoofd tegen de grond smakt, waw,... deze helm is degelijk! Wat blauwe plekken, veel volk,... fiets was goed beschermd via de Ortliebtassen, dus we kunnen verder zeker? Onderweg toch even bekomen van de emoties,... dan stopt er een andere wagen, hij biedt me een lunch aan bij hem thuis, niet zo ver,... dus doen we dat maar! De dochter speelt gitaar (wat verboden, maar hij heeft ook een "verboden" schotelantenne, en drinkt alcohol...het is dan ook een leerkracht) Als het dan wat later wordt, slaap ik in een één ster hotel! Vandaag een klimdag, van 0m zeeniveau tot 1680m in één oneindige klim... was wel zwaar! In Daylaman spreek ik de eerste de beste voetganger - Pirooz is zijn naam - (Pirooz=Victory) aan, en deze biedt me dan weer een kamer aan in zijn huis... Dus, ... de reden waarom ik niet tot in Chalus ben gereden is simpel, er wordt aanhoudend regen verwacht aan de Kaspische Zee, en iedereen heeft me daarover aangesproken, vandaar de route naar Qasvin, de bergen over dan, daar schijnt alle dagen de zon! (zeggen ze!)

Regen

Maandag aangekomen in Astara na enkele uren in de regen te hebben afgedaald, 1500 m afdalen in de regen, een huzarenstukje, maar niet geklaagd, ... inmiddels verblijf ik in een ruime en comfortabele, warme kamer! Douche en toilet, alles bij de hand! Het blijft aanhoudend gieten, dag en nacht. Gisteren even tot aan de zee gestapt, zoals je op de foto ziet, maar het was een triestige aanzicht! Niet geklaagd heb ik gezegd, de gastvrijheid kent geen grenzen... gisterenmiddag wordt er aan de deur geklopt, een maaltijd van rijst en groenten (in naam van imam Hoessein), deze ochtend wordt er op de deur geklopt, thee...ontbijt dus! Inmiddels een besluit genomen om nog 2 dagen in Astara te blijven, tijd genoeg, en als het niet moet dan moet het niet! Trouwens vooraf had ik het al wel in gedachten, als het echt geen fietsweer is, .... maar na meer dan 100 dagen is dit de eerste keer! Tijd dus om de warmshowers op de hoogte te brengen dat alles twee dagen later zal zijn, om de bezoeken te plannen in Teheran, Esfahan, Yazd en Shiraz... als alles zal verlopen zoals gepland! En hopen op zon!

Welcome to our country!

Hello, where are you from? Why do you come to Iran? i'll give you my telephone number, i can help you, call me! 

Zo beginnen de conversaties, en  dan  selfies...

9h is vroeg om te vertrekken naar Iraanse normen, maar voor 300 000 rial heb ik goed geslapen op een kamer...dus kan ik ook vertrekken wanneer ik wil. Ontbijt was omelet en the, maar dan... Na 500 m wordt ik mee uitgenodigd om in de moskee te ontbijten, (in korte broek)  ik krijg drie extra broden mee voor onderweg. Na een uur fietsen wenkt een koppel me , ze staan te lunchen langs de weg, the en zoetigheden, brood met boter en honig, ze spreken vlot Engels, wonen in Shiraz. Een uur of wat verder een wagen langs de weg, the en appels, professor uit Teheran... welcome in Iran, welcome in my city!

ongelofelijke gastvrijheid... in een stad of onderweg langs de baan, onvoorstelbare taferelen! Even terzijde, de week was toevallig een speciale week - in elke stad, gratis drinken, gratis eten, en .... volgens wikipedia...imam Hoessein:

Hoessein ibn Ali wordt binnen de sjiitische islam vereerd als een martelaar die tegen de tirannie heeft gevochten, omdat hij weigerde om de soennitische kalief van de Omajjaden, Yazid I, als kalief te erkennen. Hij trok daarom ten strijde tegen de Omajjaden in de buurt van de stad Karbala. Hoessein kwam hierbij om het leven door onthoofding tijdens de Slag bij Karbala in 680 (61 AH) door Shimr Ibn Thil-Jawshan, het begin van de Tweede Fitna. Deze slag wordt elk jaar herdacht tijdens Asjoera ("tiende" dag van Muharram). Het is een dag van verdriet en godsdienstige plechtigheid voor de sjiitische moslims.

Zondag was het dan groot feest, centra van de steden afgesloten, alles potdicht, maar geen probleem, een drietal jonge meisjes houden me halt, vragen of ze me kunnen helpen, en ze brengen me naar de moskee waar ik (in korte broek) weer kan genieten van een maaltijd! De jeugd, hoe klein ook, ... ze spreken engels! zondag was het dan vechten tegen een zeer strakke wind, afgepeigerd kan ik slapen in een tuin net buiten Namin. 's Nachts valt er regen, maar het belangrijkste, ik sta uit de wind! Vandaag maandag is het koud, nog steeds strakke wind, en het regent! kletsnat kom ik aan in Astara, Kaspische Zee. Na wat over en weer gebabbel in een theehuis, (en wat selfies) brengen ze me een straatje verder, en ik logeer in een grote kamer, voor 200 000 Iraanse Rial...4 euro en een klets!

Alles wat nat is hangt en ligt nu te drogen, morgen of misschien overmorgen rijden we verder richting Tehran, we volgen dan de kustlijn... hopelijk terug zon!